woensdag 11 april 2012

11 april - Ghost town triangle

Het voorspelde slechte weer is gelukkig vandaag nog achterwege gebleven. Al waaide het behoorlijk hard, soms zelfs stormachtig. We hebben dan ook de nodige zandstormen in de woenstijn gehad. 
We gingen vandaag op zoek naar Ghosttowns (spookstadjes), toch wel een van onze favoriete locaties hier. En Arny denkt al langzaam aan een nieuw fotoboek...

Bodie: nog steeds heeft niemand onze huurauto van de vorige keer gerepareerd....

We begonnen met Berlin, ongeveer 2 uur rijden van ons hotelletje van gisteren. Berlin is zoals de meeste van dit soort stadjes een mijnwerkerskolonie. Het ligt zo afgelegen dat er amper touristen komen. We waren dan ook de enige bezoekers van deze ochtend.

... maar in Berlin had het verhuurbedrijf nog een auto vergeten. Die stond er zelfs een tijd langer!

In Berlin is nog een bezienswaardigheid, er zijn fossielen gevonden van de Ichtyosaurus. Een verre neef van de Mosasaurus. Helaas was de opgraving gesloten. Schijnbaar had de beheerder zich verslapen.

Het interieur van de oude zagerij in Berlin
Ongeveer 8 mijl verder de bergen in ligt Ione. Eigenlijk geen echt spookstadje, want ze noemen zichzelf 'the town that refused to die'. Er wonen nog enkele tientallen mensen. Maar het merendeel van het stadje is behoorlijk vervallen, zie hieronder:
 


Hierna over grindwegen naar Bodie, net over de grens naar California. Hier zijn we al drie keer eerder geweest, maar nog nooit in het voorjaar. En er scheen nu nog meer van openbaar gegeven te zijn. Bodie is het best bewaarde westernstadje in de USA en daarom hebben ze er zelfs een Statepark van gemaakt. In de zomer is dan ook behoorlijk druk. Maar nu was er bijna niemand.
Details van Ione

Wat echter in geen enkele reisgids of website staat, is dat het park om 15 uur sluit in het voorjaar. En we waren er ongeveer een half uur voor sluitingstijd. Gelukkig kenden we de weg en zagen we ook snel welke gebouwen nu gerestaureerd waren. 

Interieurs van huizen en winkels in Bodie

Desondanks jammer van de lange rit vooral omdat we de Tufa's (kalkstenen monolieten) bij Monolake ook al vaker hebben bezocht, onze volgende en laatste stop voor vandaag. Maar het blijft altijd een mooie plek, dus zijn we toch vlak voor zonsopgang richting het meer gereden. Er stonden maar 2 andere auto's op de anders zo volle parkeerplaats. In totaal waren er maar 3 fotografen, onszelf incluis.

De Tufas bij Mono Lake

Helaas waren de andere twee fotografen een japanner en de overtreffende trap daarvan, een duitser. Beiden gingen vervolgens WOII nog even dunnetjes over doen. Waar ik maar wilde gaan staan met mijn statief en camera, er liep even later wel een vertegenwoordiger van de voormalige AS-mogendheden door het beeld. Want ze hadden al snel door dat we hier eerder waren geweest en ik de leukste plekjes kende. En dan bleef ook nog de duitser aan mijn kop zeuren of ik nog meer leuke locaties kende... Ja naturlich! Westerwald, Ostsee, Bayern? Oder vielleicht Osaka?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten