22 april - Las Vegas Revisited

We zijn weer terug in Las Vegas en dit keer bij andere temperaturen. Hadden we het bij aankomst af en toe wat frisjes, vandaag hadden we het ietsjes warmer... ehm... zeg maar heter. De thermometer in de auto gaf enkele keren meer dan 100 graden Fahrenheit aan, da's 39 graden Celsius
Maar we beginnen het verhaal in San Diego, waar we heel vroeg vertrokken om 7.20 uur. In de dichte mist. Toen we de heuvels in reden zat er zelfs een klein laagje ijs op de voorruit bij de blazer!

Maar toen we even later de woestijn in draaiden was de mist ineens weg en steeg het kwik heel snel. De thermometer ging van 6 graden C ineens naar 28 en na Joshua Tree NP was het echt niet meer te harden. Arny heeft een hekel aan Freeways (6 baans autobanen) dus we hadden een mooie route via wat b-weggetjes uitgestippeld. Trip duurde daardoor wel anderhalf uur langer, maar je ziet tenminste wat. En je kunt makkelijker stoppen langs de weg voor wat foto's. Toen we de Navajo Preserve binnen reden was het kwik bijna op 40 graden, maar het was zo mooi daar, dat we even zijn gestopt voor een fotosessie met onze Mustang in een gigantisch Joshua Tree bos.

De 10 minuten dat we daar bezig zijn geweest, heeft een flinke zonnebrand opgeleverd en koppijn van de uitdroging!


Uiteindelijk zijn we via wat omwegen na zo'n 8 uur rijden bij ons hotel in Las Vegas aangekomen. De zwaarste rit van deze trip. Maar wel een stuk aangenamer vanwegen de temperaturen (nou ja, eigenlijk was het veel te heet), maar vooral vanwege de auto. Wat een verschil met al die 4WD jeeps die we gehad hebben. Zo'n Ford Mustang rijdt ook nog eens een stuk zuiniger. We hebben de hele route maar een keer een beetje bijgetankt!


Oh, we zitten dit keer eens niet in Hooters in Las Vegas. Arny had een mooie deal kunnen regelen bij Treasure Island, midden op de Strip. Helaas kunnen we hier maar een nacht blijven (beetje miscalculatie). We hebben in elk geval een avond kunnen genieten van onderstaand uitzicht. Nu de kofferinpakblues en morgen weer de vliegstress....

21 april - Goodbye San Diego, Arrividerci Little Italy

20 april - The Pirates of San Diego

Damn, weer kl*te koud weer vandaag. Het was zelfs mistig! Het strand had dus weer geen zin. We zijn daarom maar naar de haven gelopen. San Diego is de grootste marine haven van de USA. Er is een Maritiem museum en je kunt ook nog de USS Midway bezoeken, een van de grootste vliegdekschepen ooit gebouwd.

Smalle trapjes af klauteren, door smalle buizen kruipen en nog smallere trapjes...
Nee, de Marine is nix voor dikke mensen!

We zijn begonnen met de Midway. Wat een gigantisch schip. Het is echt een stad in het klein, je hebt er diverse restaurants, een bibliotheek, videotheek, ziekenhuis en zelfs een eigen gevangenis! En dan stonden er ook nog diverse oude en moderne vliegtuigen. In sommige mocht je zelfs plaats nemen achter de stuurknuppel! En dan komt het kleine ventje in Arny naar boven, het baasje mocht achter de stuurknuppel van een F10 Hornet. Je had de glimlach moeten zien!

Toe we het vliegdek op liepen begon zelfs even de zon door te breken, waarna hij weer in een dikke mist verdween ;-(.

Na een dikke twee uur door de Midway geklauterd te hebben (wat een smalle trappetjes allemaal) zijn we richting het Maritiem Museum gelopen. Hier liggen enkele historische boten die je ook allemaal mag betreden. O.a. de HMS Surprise, een 17e eeuwse corvette die ze nagebouwd hebben voor de film Master & Commander met Russel Crow. Hihi, na piloot mochten we ook nog piraatje spelen! Joepie!

Maar nog indrukwekkender was de Star of India, dat is de grootste nog varende driemaster van staal. Laatst nog bij de Sail in Amsterdam. Op de Star was een mooie fototentoonstelling van Jack London, de schrijver. We wisten niet dat hij ook een zeer verdienstelijk fotograaf was. 
Daarna door de smalle boeg gekropen van een Russische diesel onderzeeer en zijn kleinere Amerikaanse versie.
Op de Berkeley, een oude stoomboot uit de 18e eeuw was een mooie expositie over Gaugin en zijn werk dat hij in de stille zuidzee heeft gemaakt.

Kortom het was ondanks het vieze weer toch nog een geslaagde dag! Natuurlijk afgesloten met een lekker Italiaans dineetje. We hadden s'avonds ook nog kaarten voor een concert van Guitar Wolf, maar daar hebben we toch maar vanaf gezien. We waren best kapot van al het geklim en gekruip van vandaag.

19 april - San Diego

Aangezien het niet echt strandweer was, zonnig, maar een beetje fris, hebben we vandaag een dagje cultuur gedaan. We zijn naar Balboa Park gelopen, waar tig musea liggen. Eentje wilden we altijd al bezoeken, maar de vorige keren was het dicht; The Museum of Photographic Art. Nu hadden we meer geluk. Een prachtige collectie fotografie, van 1880 tot heden en heel mooi gepresenteerd. En een waanzinnige museumwinkel vol met fotoboeken, kaarten, posters en meer. Helaas zijn boeken te zwaar om mee te nemen.

Buiten was Arny meteen weer geinspireerd en heeft hij zijn oude Lensbaby weer te voorschijngetoverd. Een lensbaby is een hele goedkope lens op een stukje rubberpijp. Scherpstellen gaat bijna niet, dit doe je door het pijpje in te drukken. Maar je krijgt er wel arty foto's van:

Daarna zijn we nog even doorgewandeld naar Hillcrest. Zoals de naam al zegt, een wijk op een heuvel. Het is de universiteitswijk van San Diego met heel veel winkeltjes (CD's!), restaurants en vooral een zeer actieve homogemeenschap. Zeer gezellig dus!

S'avonds weer heerlijk gegeten in een van de Italiaanse restaurantje in de buurt van ons hotel.

18 april - San Diego

In 2006 hebben we al het zuidelijk deel van de Route 1, de Pacific Highway gereden, van San Francisco tot San Diego. En in 2009 het noordelijk deel van Seattle naar Frisco. Eigenlijk meer dan genoeg reden om op de snelst mogelijkste manier naar San Diego te rijden. En waarom deden we dat dan niet? 2 Redenen: het Surf Museum in Huntington Beach en onze Ford Mustang. De eerste was altijd gesloten op onze vorige trips en van de laatste wil je zo lang mogelijk genieten....

Het Surf Museum in Huntington Beach is een heel klein museum, maar zeer smaakvol ingericht over de surf cultuur en dus ook de surfmuziek van California. Helaas, geen Slacktone CD's, die waren net bij een festival compleet uitverkocht.

En het was er ook nog eens mistig. Tijdens een vorig bezoek had Arny nog mooie foto's van surfers vanaf de pier kunnen maken. Dat ging helaas niet op. Gelukkig klaarde het een beetje op toen we op een terrasje bij ons gebruikelijke pub van een broodje en een biertje genoten.

Rond 18 uur reden we Little Italy, de Italiaanse wijk van San Diego in. Ons Hotelletje was behoorlijk gerenoveerd sinds de laatste keer. We hebben een mooie hoekkamer met balkonnetje, met perfect uitzicht op onze British Pub (wat die in een Italiaanse wijk doet, daar zijn we vorige keer ook al niet veel wijzer over geworden).

We hebben dit keer 4 dagen om San Diego te verkennen, de vorige keren zijn we maar een dag geweest. En het leek ons telkens een leuke stad. In elk geval hebben we genoeg Italiaanse restaurants in de buurt en een pub op kruipafstand. Nu nog goed weer! We zitten in het zuidelijkste puntje van California tegen de Mexicaanse grens aan en het zijn verdorie koud...

Als je deze Italiaanse delicatesse zaak binnenloopt, heb je aan het eind van deze gang een geweldig Italiaans restaurant. Mits je gigantische porties 'meatballs' lust.... Ook de pizza's zijn van een extra grote variant met extra dikke korst. Maar wel lekker!

17 april - Santa Monica

Vandaag een hele rustige dag gehad. Arny was behoorlijk ziek, waarschijnlijk van het eten van gisteren. We hebben iedere vakantie wel zo'n dag ertussen zitten. Gelukkig hoefden we vandaag eigenlijk niks. 
S'middags zijn we wat rondgelopen in Santa Monica en na een Guiness op het terrasje van een pub ging het al iets beter met Arny. 

De lokale gitaarzaak had nog meer moois dan de vorige keer, maar we hebben ons kunnen inhouden. Dit jaar geen gitaar mee naar huis!
Morgen weer de koffers pakken, dan gaat het via Huntington Beach naar San Diego...

16 april - Santa Monica

OK, we hebben de blog een beetje verwaarloosd. Maar goed we zijn in LA aangekomen. Los Angeles dus....

The city we love to hate... en het is ook nog eens koud hier! Toen we hier 2 jaar geleden rond de zelfde tijd waren kregen we een hittegolf om de oren. Nu was het gisteren zo'n magere 17 graden en dat is vooral s'avonds frisjes. 

Normaal geen foto's van onszelf, maar Caro vond deze van mij zo leuk...

Maar daarmee hebben we nog niet verteld wat we de afgelopen dagen allemaal uitgevogeld hebben hier. De eerste dag zijn we van Pismo Beach in zo'n 3 uur naar Santa Monica gereden. En jawel weer aangehouden door een zwaailicht voerende ambtenaar. We gingen iets te snel berg af en hij had ons uitgekozen om de rest van het verkeer een lesje te leren. Gelukkig koste het lesje alleen maar tijd en geen geld, we mochten door zonder een bon! Joepie!
Of misschien kwam het toch door de swingende Si Cranstoun cd in onze radio, want de agent stond niet echt stil toen hij mijn rijbewijs probeerde te ontcijferen...

Na ingecheckt te hebben in ons hotelletje op het strand (bijna) zijn we maar meteen doorgereden naar Amoeba, de grootste indie platenzaak van de USA (ok de originele in SF is zelfs nog groter).
Drie uur later hadden we ons verlanglijstje behoorlijk kunnen inkorten en zijn we we door de avondspits terug naar het hotel gereden. Ook leuk, je hebt LA nooit echt beleefd zonder in de file te staan. Onze Dodge Tank had een behoorlijke stereoinstallatie, dus dat was mooi tegengas geven tegen de lowriders van de locals...

En we missen Bruce zo erg dat Arny de hele middag foto's van andere hondjes heeft gemaakt...

En toen hadden we ons verslapen... de dag erna en we moesten onze Dodge Tank inleveren tegen een Mustang cabrio. Helaassssssch, ze hadden geen Mustang cabrio bij het verhuurverdrijf. Terwijl we die wel hadden gereserveerd. Wel een lelijke Mitsubitschiegezondeheidomdatjeinmijngezichtniesste. En een nog lelijkere Chrysler met een open dak die zo lelijk was dat ze zelfs de sleutel kwijt waren!

Na een uur rondgewandeld te hebben over de parkeerplaats heeft Caro al haar charmes in de strijd geworpen en was er ineens wel een Mustang beschikbaar. Helaas geen cabrio, en daarom flink duurder?!?!? Ehm, sinds wanneer is een auto met een dak duurder dan eentje zonder? Na veel gezeik, en dikke lippen van ons, kregen we de Mustang zonder al te veel bij te betalen mee.

Blij als een kind zijn we met een flinke omweg ("Hier rechts, oh sorry, ik bedoelde links") terug naar ons motelletje gereden. Maar iedere mijl die je in deze auto rijdt is een genot. Vooral effe gas geven bij een stoplicht naast een Porsche is "pure fun" zoals ze hier zeggen... VROEMMMMMMM!

Tja en toen hadden we daarna een "day off" we hoefden niet te rijden, dus kroeg in kroeg uit.... bezopen, tot het gaatje! En nog ietjes dieper, want we hebben zelfs een tequila van 12 dollar achterover geslagen. Was errug lekker, helaas herinnerden we ons vanmorgen alleen nog maar de rekening...

En we bleken ons zelf tig keer op de foto gezet te hebben, in alle staten. We zullen jullie de laatste foto's besparen. Die op de WC zijn overigens geposeerd, tribute to Johnny Thunders (google is your friend!).